24 Haziran 2009 Çarşamba

FİLMLERE SIĞINMAK

ROLLER ÜZERİNDEN VAR OLABİLMEK.
Aslında yarın vizem vardı ama hızla seansları kontrol edip araya sıkıştırmak konusunda öyle istekliydim ki hemen yeni vizyona giren filmi gördüm
BENİ KİMSENİN GÖRMEDİĞİ GERÇEĞİ RAHATLATICIYDI.
KARANLIK SALONLARDA SAHNE BENİM YANILSAMAMI DESTEKLİYOR HİÇ DEĞİLSE IŞIKLAR YANANA KADAR.
BİLETTE YAZDIĞI KADAR SÜREN HAYALLER ALIYORUM. BU KARŞILIKLI ANLAŞMADA MASALLAR SÖYLEYEN TARAF OLMAK BİLE RÜYAMI BOZMUYOR. İNANMAK İSTEYENLERE HİKAYE ÇOK. AMA BEN ÇOK 'AZ' IM.
VE BEN OYNAMIYORUM

1 yorum:

Nükhet HAYRİYE Akıncı. GÖKALTAY dedi ki...

Filmler biterdi, sekiz on salon barındıran devasa bileşkelerde sokağa hiç adımımı atmadan (gerçekle yüzleşmek hep ötelenesi ya) diğer filmin seansına girerdim. İsteksiz adımlarla dış dünyaya çıktığımda sürüklenmenin bir çeşidine benzer halde yürürdüm. her seferinde gün ışığı rahatsız edicidir çünkü tanık olunası bir dünyayı aydınlatmaz.